Burcu Özkaya Günaydın
HATAY – Narlıca’daki ‘kimsesizler mezarlığında’ bayram sabahı, bir mezar taşının yanında çocukları ile oturuyordu Abu Ahmed. Mezar taşında ‘Verde Ahmet Elsubeh’ yazıyordu: “D.15.03.2019-Ö.06.02.2023”
Depremde enkaz altında kalan Ahmed ailesinden üç çocuk ve anne hala Mersin’de tedavi görüyor. Abu Ahmed de öteki çocuklarıyla ‘resmi’ olmayan bir çadır kentte kalıyor. Ahmed, “Bu çadır kentte, tanıdıklarımızdan yakını ölmemiş hiç kimse yok. Savaşı, zelzelesi, yıkımı, tekraren mevti gördük, daha ne göreceğiz?” diye soruyor.
Abu Ahmed ve çocukları, bayram sabahı Narlıca’daki kimsesizler mezarlığına giderek 4 yaşındaki kızının mezarında dua okudu. ‘ÇOCUKLARLA ÇADIRDA YAŞAMAK ÇOK ZOR’
Savaştan sonra Türkiye’ye gelen Abu Ahmed, 6 Şubat’taki sarsıntıda meskenlerinin büsbütün yıkıldığını anlatıyor. Hastanede tedavi gören eşi ve çocukları için “Eşimin dizlerinde ezilme var, doktor yürümesi için bir umut verdi. 4 yaşındaki kızım Verde zelzelede öldü. Duvarın altında kalmış. 20 gün onu aradık fakat bulamadık. Sonra tanıdıklarımız yardımıyla vinç, kepçe getirdik. Kızımı bir duvarın altından çıkardık. Sonra da gömdük. Ne yapalım, Allah’ın takdiri” diyor.
Narlıca Mahallesi’nde bulunan bu çadır alanı, AFAD’a bağlı değil. Mahallelilerin kendi eforlarıyla kurduğu bir yer. Çadırda yaşamanın bilhassa çocuklarla çok güç olduğunu belirten Ahmed “Çocuklar az banyo yaptığı için rahatsızlanıyor, hastalık oluyor. Elektriğimiz ve ocağımız yok. Banyo için başka bir çadır yaptık. O çadırda odun üzerinde su ısıtıp hem yemeğimizi hem banyomuzu yapıyoruz. 7-8 aileyiz burada. Toplamda 40-45 kişi yaşıyoruz” diye konuşuyor.
Ahmed ailesinin kaldığı çadır kent, AFAD’a bağlı değil, mahalleliler kendi imkanları ile çadırları kurmuş. ‘BİZİ ÖLRÜREN BİRİYLE BARIŞMAMIZ MÜMKÜN MÜ?’
Depremin birinci haftasında, ‘Suriyelilerin yağma yaptığı’ haberleri çıkmaya başladı. Bunlar birtakım yerlerde Suriyelilere yönelik akınlara da dönüştü. Bu periyotta misal akınların gayesi haline gelip gelmedikleri sorusuna Abu Ahmed ‘hayır’ diyor. Fakat ‘artık hiçbir şeyden korkmadıklarını’ kelamlarına ekleyerek şöyle devam ediyor: “O kadar çok şey gördük ki; Suriye’de olanlar, burada olanlar… Allah’ın takdiri neyse onu yaşayacağız. Kaldığımız bu çadır kentte, tanıdıklarımız içinde yakını ölmemiş hiç kimse yok. Savaşı, zelzelesi, yıkımı, tekraren da vefatı gördük; daha ne göreceğiz? Bundan sonra daha ne olacak ki?”
Abu Ahmed’e Esad rejimi ile yapılan görüşmeleri hatırlattığımızda ise “Onlar bizim çocuklarımızı, yakınlarımızı, gençlerimizi öldürdü. Suriye’de ben öğretmenlik yapıyordum lakin burada mesleğimi yapamıyorum. Annem, babam dahil herkes öldü. Bizi öldüren biriyle nasıl barışırız? Sizce bu mümkün mü?” tabirlerini kullanıyor.
‘SURİYE’DE ÖMÜR OLSAYDI BURADA KALMAZDIK’
Depremden ötürü acılar çok taze olsa da seçime yönelik çalışmalar da kentte devam ediyor. Hasebiyle Hataylıların şu an en büyük gündemi seçim. Pekala Suriyeliler için de o denli mi? Abu Ahmed ve ailesi, vatandaş oldukları için oy kullanacaklar. Oy tercihlerini sorduğumuz aile, ‘Erdoğan’ karşılığını veriyor.
Abu Ahmed, Erdoğan’ı tercih etmesinin nedenini şu sözlerle açıklıyor: “Depremden evvel Suriye’den kaçıp geldik. Buraya çocuklarım için geldim. Savaşta onları bekleyen bir gelecek yoktu. Türkiye’de bizi göndermek isteyen çok parti var, biliyoruz. Ancak şunu bilsinler ki, şayet orada yaşama imkanı olsa biz kendimiz gideriz esasen. Kimsenin bizi göndermesine de gerek yok. Ama bu kaideler altında çocuklarıma bir gelecek yok orada, bize hayat yok; o nedenle gidemem. Oyumu, burada kalmamızı isteyen Erdoğan’a vereceğim. Kim bizim yanımızda olursa biz de onun yanında oluruz.”